കനല്‍ വിളയുന്ന പാടത്തിന്‍
കാവല്‍ക്കാരി ഞാന്‍
അതിന്‍ ചുറ്റിലും വെന്തുരുന്നുകുന്നുവെന്‍ ആത്മാവ്
ഉഴറുന്നു ആകാശഗോപുരങ്ങള്‍
ആടിയുലയുന്നു പൂമരങ്ങള്‍ ...ഗോവണിയില്‍ നിന്ന്
പ്രതി ബിംബം നോക്കി ചിരിക്കുന്നു
മാനമിരുളുന്നു ഭൂമി കരയുന്നു
ഇവിടെ തോറ്റത് കരഞ്ഞു തീരാത്ത മഴയല്ല
പിന്നെയോ കണ്ണുനീര്‍ തുള്ളികള്‍
എന്റെ കണ്ണ് നീര്‍ തുള്ളികള്‍ മാത്രം
കാലം വരച്ച വികൃത ചിത്രത്തിന്
മുന്നില്‍ വീണു പിടയുന്നു ഓര്‍മ്മകള്‍
ഇവിടെ കാലത്തിനു മുന്നേ യാത്രയാകുന്നു ഞാന്‍ ....
